Ayetel Kursi 170 ve 313 Okumanın Mucizeleri
Kuran ayetlerinin efendisi: Ayetel kürsi' dir. Ayetel kürsi, anlam bakımından çok derin manalara sahip olan ve okuyan kişinin yaşamında olağanüstü etkiler yaratan bir Kuran ayetidir. Ayetel kürsi, olarak bilinen ayeti kerime Bakara suresi 255. ayettir. Bu ayetin içinde geçen “kürsi” ifadesinden dolayı bu adı almıştır. İslam dünyasında en fazla bilinen ve dua hükmünde en fazla okunan ayetlerden biridir. Pek çok farklı arzunun gerçekleşmesini sağlamak üzere dilek duası niyetiyle okunmaktadır ve sayısız kere mucizesine tanıklık edilmiştir.
Ayetel kürsinin 170 defa okunması ile 313 defa okunmasının çok etkili tesirleri vardır.
Eğer bir kişi abdestli iken 170 defa ayetel kürsiyi okursa gönlünden geçen kişinin sevgisine nail olur. Yani sevdiği kişi de kendisini sevmeye başlar. Her kim ki bu ayeti kerimeyi 170 defa okursa eşi ile arası düzelir ve aradaki muhabbet güçlenir. Eğer kişi bekarsa gönlünden geçen kişi ile helal dairesi çerçevesinde evlenir.
170 defa ayetel kürsinin okunması rızık kapılarını sonuna kadar açar, kişi hiçbir surette geçim derdi yaşamaz. Borcu varsa borcunu öder. Bu kişi herhangi bir ticari işe giriştiği zaman kesinlikle zarar etmez.
170 defa ayetel kürsinin okunması daha çok dünya işleri ile alakalı durumlar için hayırlara vesile olurken 313 okuma hem dünya hem de ahret işleri için büyük faziletlerin ortaya çıkmasına vesile olur.
Bir kişi tam olarak 313 defa ayetel kürsiyi okuduğunda kendisine bütün hayır kapıları açılmış olur. Hem bu dünyada hem de diğer dünyada isteklerine ulaşma konusunda bahtı açık olur.
313 defa ayetel kürsi okumak kişinin bedensel ve ruhsal sıkıntılarına şifa nispetinde iyi gelmektedir. Kişinin herhangi bir rahatsızlığı varsa inşallah iyileşecektir. Ayrıca ayetel kürsinin bu sayı adetince okunması kişinin nefsine hükmetmesini kolaylaştırır ve kişiyi günahtan uzak tutar.
Ayetel kürsi ayetinin Arapça orijinal okunuşu
“Allahü lâ ilâhe illâ hüvel hayyül kayyûm. Lâ te’huzühû sinetün ve lâ nevm. Lehû mâ fis-semâvâti ve mâ fil erd. Menzellezî yeşfeu indehû illâ biiznihi. ya’lemü mâ beyne eydîhim vemâ halfehüm velâ yühîtûne bişey’in min ilmihî illâ bimâ şâe vesia kürsiyyühüs semâvâti vel erd. Velâ yeûdühü hıfzuhumâ ve hüvel aliyyül azîm.”